Το πιο γελοίο και ανούσιο έργο μοντέρνας τέχνης στην ιστορία

Η τέχνη είναι εγγενώς υποκειμενική, με τον θησαυρό ενός ατόμου να γίνεται τα σκουπίδια ενός άλλου. Για κάθε λάτρη του Κουέντιν Ταραντίνο, υπάρχει ένας άλλος που προτιμά τον Μάρτιν Σκορσέζε και για κάθε παθιασμένο φαν του Μπομπ Ντίλαν, υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι υποστηρικτές που προτιμούν τον Ντέιβιντ Μπάουι.

Οι δυνατότητες είναι πράγματι ατελείωτες, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορούμε απλά να συμφωνήσουμε όλοι ότι είναι εντελώς σκουπίδια.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τον κόσμο της τέχνης, τον οποίο σατίρισε ο Ruben Östlund στην ταινία του 2017, «The Square», με τους δημιουργικούς να ζητούν από τον κόσμο να αποδεχθεί τα πιο ανούσια έργα ως αριστουργήματα.

Τώρα έχουμε ένα έργο τέχνης που σίγουρα μπορούμε να ονομάσουμε το πιο γελοίο όλων των εποχών, με τον 67χρονο Ιταλό καλλιτέχνη Salvatore Garau να δημιουργεί ένα «άυλο γλυπτό» που απλώς παραπέμπει σε μια άδεια πλίνθο πάνω στην οποία δεν υπάρχει απολύτως τίποτα! Το κομμάτι δημοπρατήθηκε στην τιμή των 15.000€ και ονομάζεται I Am, σαν μια δήλωση που αναφέρεται στο δικό του, προσωπικό τίποτα.

Μιλώντας στην ισπανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Diario AS, ο Garau δήλωσε: «Το κενό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας χώρος γεμάτος ενέργεια […] Σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg έχει ενέργεια που συμπυκνώνεται και μετατρέπεται σε σωματίδια, δηλαδή σε εμάς».

Το κομμάτι πουλήθηκε για 15.000 ευρώ και συνοδεύτηκε από πιστοποιητικό γνησιότητας, καθώς και ένα σύνολο οδηγιών που ζητούσαν να εκτεθεί το κομμάτι σε ιδιωτική κατοικία σε χώρο πέντε επί πέντε πόδια.

Μιλώντας για την έκθεση του έργου του, ο Garau πρόσθεσε: «Όταν αποφασίσω να “εκθέσω” ένα άυλο γλυπτό σε έναν δεδομένο χώρο, αυτός ο χώρος θα συγκεντρώσει μια συγκεκριμένη ποσότητα και πυκνότητα σκέψεων σε ένα συγκεκριμένο σημείο, δημιουργώντας ένα γλυπτό που θα πάρει την μορφή του χώρου και της ενέργειας του». Στη συνέχεια, όταν ρωτήθηκε πώς δικαιολογεί τη δημιουργία ενός έργου που ουσιαστικά δεν…υπάρχει, πρόσθεσε: «Εμείς διαμορφώνουμε το τι θέλουμε να δούμε μέσα στο έργο».

Η γραμμή μεταξύ τέχνης και απάτης είναι λεπτή στην μοντέρνα τέχνη αλλά αυτό μάλλον ξεπερνάει τα όρια.