Τεχνολογικός πόλεμος στον κινηματογράφο: Φιλμ ή digital; Ποιο είναι καλύτερο

Ως ένα διαρκώς εξελισσόμενο μέσο, ​​ο κινηματογράφος τείνει να προκαλεί τουλάχιστον μία σημαντική συζήτηση σε κάθε γενιά. Το τρέχον πεδίο μάχης – το οποίο έχει παρασύρει πολλά από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας στην τροχιά του – είναι η συζήτηση για το αν είναι καλυτερο το φιλμ από το digital.

Oι παλιοί υποστηρίζουν ότι το φιλμ είναι η ίδια η ουσία αυτής της μορφής τέχνης και πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία για να αποφευχθεί η σταδιακή κατάργηση του όπως τόσες άλλες τεχνολογίες πριν από αυτήν, ενώ οι υπέρμαχοι της ψηφιακής τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι είναι πιο γρήγορο, πιο εύκολο, φθηνότερο και πιο προσιτό για να αγκαλιάσει την πρόοδο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιο από τα δύο στρατόπεδα έχει άδικο, ειδικά όταν ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Κουέντιν Ταραντίνο και ο Κρίστοφερ Νόλαν είναι από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του σελιλόιντ, αλλά το επιχείρημα για το ποιο είναι καλύτερο έχει τις ρίζες του σε μεγάλο βαθμό τόσο στις προσωπικές προτιμήσεις όσο και στις περιστάσεις.

Η σύγκριση

Το φιλμ, αν και θεωρείται ως η πιο παραδοσιακή, κλασική προσέγγιση στη δημιουργία ταινιών, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι η ψηφιακή τεχνολογία εξοικονομεί χρόνο. Τα μηχανικά και ανθρώπινα λάθη ήταν τακτικά παραπροϊόντα όχι μόνο της λήψης σε φιλμ αλλά και της επεξεργασίας, ενώ το digital αποθηκεύει αμέσως κάθε καρέ σε κάρτες μνήμης, σκληρούς δίσκους και ψηφιακές τράπεζες. Συνολικά, έχει απλουστεύσει σημαντικά τη διαδικασία από την αρχή μέχρι το τέλος.

Οι θιασώτες του σελιλόιντ, όμως, δεν τα παρατάνε εύκολα. Υποστηρίζουν πως η διαφορά μεταξύ φιλμ και ψηφιακού μπορεί να εντοπιστεί αμέσως, με το τελευταίο να φαίνεται πολύ τεχνητό και κατασκευασμένο. Ο κινηματογράφος υποτίθεται ότι είναι ένα καθηλωτικό, βιωματικό πράγμα, γι’ αυτό ο Ταραντίνο, ο Νόλαν και ο Σκορσέζε – τρεις δια βίου και εγκυκλοπαιδικοί σινεφίλ – είναι ανένδοτοι ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν τον τρόπο που γυρνάνε ταινίες.

Για έναν επίδοξο ανερχόμενο, είναι πολύ πιο εύκολο να αγοράσει απλά μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή για να τραβήξει και να επεξεργαστεί μια ταινία, εξαλείφοντας την ανάγκη να έχουν οικονομικούς υποστηρικτές και διανομείς χωρίς να καταπνίγουν τη δημιουργικότητα ή τις φιλοδοξίες τους.

Οι επαγγελματικές κάμερες που τραβούν φωτογραφίες και βίντεο έχουν γίνει πιο προσιτές, γεγονός που ανοίγει την πόρτα σε περισσότερους ανθρώπους να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στη δημιουργία ταινιών, κάτι που, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιτρέπει στον επόμενο μεγάλο σκηνοθέτη να εμφανιστεί. Υπάρχουν ακόμη και μοντέλα ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών με φίλτρα που δίνουν την όψη του φιλμ. Δεν υπάρχει όμως πραγματική απάντηση ως προς το ποιο είναι καλύτερο, το όλο δίλημμα βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια –και στο μυαλό– του ατόμου που παίρνει την απόφαση να γυρίσει μια ταινία.