«Ecstasy»: Η πρώτη σεξουαλική σκηνή που εμφανίστηκε στον κινηματογράφο

Η βία, οι βρισιές και το γυμνό στον κινηματογράφο χτυπήθηκαν με ισχυρούς νόμους λογοκρισίας παλιότερα. Όσον αφορά το σεξ, μπορείτε να ξεπλύνετε το στόμα σας με σαπούνι και νερό.

Έχοντας περάσει από την εποχή του βωβού κινηματογράφου, κατά τη δεκαετία του 1930 ήταν που η κινηματογραφική βιομηχανία είδε τον σημαντικότερο αριθμό τεχνολογικών και δημιουργικών καινοτομιών της. Προωθώντας τις προόδους των «ομιλιών» στον κινηματογράφο και αγκαλιάζοντας έναν εντελώς νέο κόσμο της τεχνικής. Οι ταινίες από κινηματογραφιστές όπως ο Walt Disney, ο Victor Fleming και ο Fritz Lang επέδειξαν μερικά σημαντικά κινηματογραφικά ορόσημα.

Την ίδια δεκαετία, η πρώτη γνωστή σκηνή σεξ πήρε τον δρόμο της για τον κινηματογράφο, με τη σκηνή να βρίσκεται στο ερωτικό ρομαντικό δράμα «Ecstasy», σε σκηνοθεσία του Τσέχου σκηνοθέτη Gustav Machatý. Αφηγούμενος την ιστορία της Εύας, μιας νεαρής γυναίκας που βρίσκεται κολλημένη σε έναν «άψυχο» γάμο με έναν ηλικιωμένο άνδρα, η ίδια η σκηνή του σεξ συμβαίνει όταν η Εύα, την οποία υποδύεται η αυστριακής καταγωγής ηθοποιός Hedy Lamarr, χάνει τα ρούχα της κάτω από τραγελαφικές συνθήκες κι ένας περαστικός άγνωστος την αποπλανεί.

Η συμπτωματική συνάντησή τους καταδεικνύει κάποια αμφισβητήσιμη ηθική, τουλάχιστον, αλλά αργότερα, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα όταν οι δυο τους συναντιούνται για μια νύχτα λάγνου έρωτα.

Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, η σκηνή δεν είναι καθόλου προκλητική, διαρκεί μόνο ένα λεπτό καθώς απεικονίζει κοσμήματα και ρούχα πεταμένα στο πάτωμα και τα σκοτεινά μέρη του σώματος τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας να μπλέκονται μεταξύ τους. Εκείνη την εποχή, όμως, η σκηνή και η ταινία γενικά θεωρούνταν τρομερά σκανδαλώδεις.

Παρά – ή ίσως λόγω – του αμφιλεγόμενου θέματος του, το «Ecstasy» απέσπασε μεγάλη προσοχή και αναγνώριση, ιδιαίτερα για την ερμηνεία του Lamarr και τη σκηνοθεσία του Machatý. Τούτου λεχθέντος, εν μέσω της οργής, η ταινία εξακολουθεί να επαινείται για την καλλιτεχνική της αξία και την πρωτοποριακή της προσέγγιση στην αφήγηση, ανοίγοντας το δρόμο για μελλοντικές ταινίες που τόλμησαν να εξερευνήσουν θέματα ταμπού.

Η ταινία έγινε η πρώτη που απαγορεύτηκε από την Τελωνειακή Υπηρεσία των ΗΠΑ. Ενώ επιτράπηκε τελικά να κυκλοφορήσει η επανεπεξεργασμένη έκδοση το 1936, τρία χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία, η ταινία παρέμεινε απαγορευμένη σε πολλές τοποθεσίες σε όλη τη χώρα.

Μιλώντας για τον αρνητικό αντίκτυπο που είχε η ταινία στην καριέρα της σε μια συνέντευξή της στο Life το 1938, η Lamarr είπε ότι ήταν «διάσημη στην Ευρώπη και την Αμερική ως το κορίτσι της Έκστασης».

Αν οι ίδιοι λογοκριτές έβλεπαν εκείνη την εποχή την ταινία του Lars von Trier του 2014 Nymphomaniac, θα είχαν κυνηγήσει τέτοιους σκηνοθέτες με τσεκούρια και αναμμένους πυρσούς.