Rave μέχρι τέλους: Bicep και καλλιτέχνες της Αρκτικής καλούν σε αφύπνιση για την κλιματική αποκάλυψη

July 2, 2025 9

Η Γροιλανδία «σε αλλάζει», δηλώνει το dance δίδυμο Bicep, μετά τη δημιουργία του νέου τους άλμπουμ στην παγωμένη γη.

Σε συνεργασία με ιθαγενείς καλλιτέχνες και καταγράφοντας τους ήχους των παγετώνων που λιώνουν, οι Bicep φέρνουν στο προσκήνιο την κλιματική κρίση μέσα από τη μουσική, σε ένα πρότζεκτ που υπόσχεται να αφυπνίσει συνειδήσεις.

Ο παγετώνας Ράσελ, στην άκρη του απέραντου παγοκαλύμματος της Γροιλανδίας, ακούγεται σαν να κλαίει καθώς οι ήχοι που γεννιούνται στα βάθη του πάγου που λιώνει αργά αλλά αμείλικτα θυμίζουν το θρήνο ενός πλανήτη που σκοτώνουμε.

Ο Άντι Φέργκιουσον, το ένα μέλος του dance δίδυμου Bicep, είναι εκεί για να καταγράψει αυτούς τους απόκοσμους ήχους. «Όλοι επιστρέφουν αλλαγμένοι», λέει για τη Γροιλανδία. «Βλέποντας από πρώτο χέρι την κλιματική αλλαγή να συμβαίνει, το μέγεθος και η ένταση της, είναι αποκαλυπτικό».

Ήταν Απρίλιος του 2023 και, καθώς το δεύτερο άλμπουμ των Bicep, Isles, τους καθιέρωσε ως ένα από τα κορυφαία ηλεκτρονικά συγκροτήματα παγκοσμίως, ο Φέργκιουσον ταξίδεψε στη Γροιλανδία ως μέρος ενός πρότζεκτ για να συνεργαστεί με αυτόχθονες μουσικούς και να φέρει στο επίκεντρο τον κολοσσιαίο αγώνα αυτής της περιοχής – ακόμα και του πλανήτη.

Το πρότζεκτ που χρειάστηκε δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί, κυκλοφορεί ως το πρώτο soundtrack των Bicep με τη συνοδευτική ταινία Takkuuk να απαιτεί την προσοχή μας.

Το πρότζεκτ που προφέρεται «τάκ-κουκ», είναι μια λέξη της γλώσσας Ινουκτιτούτ [μία από τις μεγαλύτερες γλώσσες των Ινουίτ] έχει σημασία.

«Μεταφράζεται κυριολεκτικά ως ‘κοίτα’ αλλά έχει την έννοια ότι παροτρύνεις κάποιον να κοιτάξει κάτι προσεκτικά», λέει η Σαρλότ Καμανίκ των Silla, ένα από τα μέλη του φωνητικού σχήματος Silla που είναι και κομμάτι των αυτόχθονων συνεργατών των Bicep. «Το κλίμα της Αρκτικής αλλάζει ραγδαία, οπότε στο πλαίσιο του πρότζεκτ σημαίνει: ‘κοίτα, οι δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι προφανείς’. Αλλά σημαίνει επίσης: ‘έι, κοίτα πόσο κουλ είναι ο πολιτισμός των Ινουίτ!’» λέει στον The Guardian.

Ραγισμένη, αρκτική καρδιά

Ο Φέργκιουσον ταξίδεψε στην πρώτη αυτή αποστολή μαζί με εκπροσώπους της EarthSonic, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης αφιερωμένης στην ευαισθητοποίηση σχετικά με την κλιματική κρίση μέσω καλλιτεχνικών έργων. Ο συνεργάτης του στους Bicep, Ματ ΜακΜπράιαρ, παρέμεινε σπίτι λόγω της επικείμενης γέννησης του πρώτου του παιδιού.

Όταν προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο Κανγκερλούσουακ, που άνοιξε αρχικά ως αμερικανική αεροπορική βάση στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η θερμοκρασία ήταν -10 βαθμοί Κελσίου, με λαμπερό και καθαρό καιρό. Ο Φέργκιουσον έμενε με τον οδηγό τους, Έβαλντ, ο οποίος, όταν έμαθε ότι ο Φέργκιουσον και ο δημοσιογράφος είναι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αναφώνησε: «Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η θρησκεία μου! Το Old Trafford είναι η εκκλησία μου!» Το σπίτι του είχε ένα τεράστιο μοντέλο Lego του σταδίου.

Την επόμενη εβδομάδα, είδαν το βόρειο σέλας – στον μύθο των Ινουίτ, είναι νεκρές ψυχές που παίζουν κάτι σαν ποδόσφαιρο με μπάλα το κεφάλι ενός θαλάσσιου ίππου τους είπε ο Έβαλντ – και έκαναν βόλτες με έλκηθρα σκύλων και χιονοποδήλατα, αλλά υπήρχε μια σοβαρότητα μέσα στην ανεμελιά μιας πρωτόγνωρης περιπέτειας.

Ο παγετώνας Russell απέχει 20 χιλιόμετρα με τετρακίνητο όχημα σε έναν χωματόδρομο. Το παγοκάλυμμα καλύπτει το 80% της χώρας, αλλά η απώλεια πάγου έχει τετραπλασιαστεί από τη δεκαετία του ’90 λόγω της κλιματικής κρίσης και είναι ο κύριος παράγοντας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι αν ο κόσμος συνεχίσει να υπερθερμαίνεται ξεπερνώντας τους 2.5 βαθμούς Κελσίου, θα οδηγηθούμε ανεπιστρεπτί πέρα από ένα σημείο καμπής για τα δύο παγοκαλύμματα, με αποτέλεσμα μια καταστροφική άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 12 μέτρα.

Το επόμενο πρωί, η ομάδα επισκέφθηκε το Σισίμιουτ για το «Arctic Sounds», μια εκδήλωση που παρουσιάζει μουσική από την Αρκτική περιοχή και πέρα από αυτήν. Το Σισίμιουτ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γροιλανδίας, με 5.000 κατοίκους, και μια ακμάζουσα μητρόπολη σε σύγκριση με το Κανγκερλούσουακ.

Η ροκ και η μέταλ είναι η πιο δημοφιλής μουσική, μαζί με τη ραπ και άλλες αυτόχθονες μουσικές, και τα ξεχωριστά συγκροτήματα περιλαμβάνουν μια εκρηκτική εμφάνιση από τον Γροιλανδό ράπερ Tarrak.

«Το να βλέπεις τον Tarrak να εμφανίζεται ήταν τόσο δυνατό», λέει ο Φέργκιουσον, με «όλους να ψέλνουν σε αυτή τη γλώσσα που δεν είχα ξανακούσει. Ένιωσα πανκ. Είναι σπάνιο να το βλέπεις αυτό στις μέρες μας, όταν όλα είναι τόσο ομογενοποιημένα».

Το πρότζεκτ επιτρέπει στους Bicep να αναπτύξουν διαφορετικές μουσικές πλευρές. Παίζοντας ένα ταυτόχρονα μελαγχολικό και ευφορικό στυλ tech-house και electronica, οι Bicep αναδείχθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 2010. Το κομμάτι τους Glue έγινε ένα πανταχού παρόν rave anthem της Generation Z και οδήγησε στην επιτυχία του Isles, το οποίο έφτασε στο νούμερο 2 των βρετανικών τσαρτ και τους χάρισε δύο υποψηφιότητες για βραβεία Brit.

Όλα ήταν ρόδινα, αλλά ήταν, όπως λέει ο Φέργκιουσον, «μόνο ζάχαρη, καθόλου ξινό», οπότε το ντουέτο προχώρησε στη δημιουργία των alter ego τους [Chroma και Dove] για να δείξουν την πιο σκληρή, πιο έντονη πλευρά τους.

Η Αρκτική ήταν μια ευκαιρία να προκαλέσουν ξανά τους εαυτούς τους μετά από την ευφορία, μετά από την επέμβαση για όγκο στον εγκέφαλο του ενός από τους δύο των Bicep

Αφού ο Φέργκιουσον επέστρεψε από τη Γροιλανδία, μπήκε με τον συνεργάτη του στο στούντιο. Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι Bicep ήταν να κατασκευάσουν ένα σετ ντραμς από ήχους πάγου και άλλα ηχοτοπία της Αρκτικής, συμπεριλαμβανομένων αλυσίδων από χάσκις, και στη συνέχεια δημιούργησαν demos («πραγματικά μόνο δομές συγχορδιών γύρω από τις οποίες μπορούμε να δημιουργήσουμε» λέει) και τα έστειλαν στους αυτόχθονες καλλιτέχνες.

Οι Bicep δεν περίμεναν να λάβουν ολοκληρωμένα κομμάτια ως απάντηση, αλλά ακούγοντας τι τους στάλθηκε, το δίδυμο συνειδητοποίησε ότι «έπρεπε να υποχωρήσουμε και να μην είμαστε το επίκεντρο».

Μια συναυλία σε παγετώνα ήταν μια αρχική ιδέα, αλλά το ταξίδι στη Γροιλανδία κατέστησε σαφές ότι μια τέτοια συναυλία θα ήταν «εκτός τόπου», λέει ο Φέργκιουσον. Μέσα από συζητήσεις με αυτόχθονες καλλιτέχνες, «κατέστη σαφές ότι αυτό που έπρεπε να κάνουμε εμείς ως Bicep, ήταν να ρίξουμε φως στην αποκάλυψη».

Απάντηση στον αφανισμό

Όταν ο δημοσιογράφος του The Guardian συνάντησε ξανά τους Φέργκιουσον και ΜακΜπράιαρ στα τέλη του 2024, το δίδυμο της χορευτικής σκηνής είναι ενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα. Το πλήρες έργο, από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου Sikorsuit, που περιλαμβάνει το Γροιλανδικό indie συγκρότημα Nuija, αποδεικνύει ότι το δίδυμο κατάφερε να συνδυάσει μυριάδες στυλ και διαλέκτους σε ένα συνεκτικό σύνολο.

«Δεν ακούγεται καθόλου σαν εμάς – και δεν ακούγεται σαν αυτούς», λέει ο ΜακΜπράιαρ. «Αυτό είναι που ελπίζεις να πετύχεις από μια συνεργασία».

Η συνεργασία με τον Tarrak στο Taarsitillugu ξεκινά με ένα χαλαρό breakbeat και εξελίσσεται σε ένα πλήρες rave banger, ενώ στο κομμάτι της, Dárbbuo, η Barruk τραγουδάει στην γλώσσα Ούμε Σάμι, μια απειλούμενη γλώσσα που σύμφωνα με τον Άτλαντα των Γλωσσών του Κόσμου σε Κίνδυνο της UNESCO, ομιλείται από λιγότερα από 20 άτομα. «Μπήκα στο στούντιο και απλά η καρδιά μου ράγισε λόγω της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο κόσμος», λέει, «και μετά ο Ματ και ο Άντι έκαναν τη μαγεία τους».

Παρά τα γλωσσικά εμπόδια, η μουσική λειτούργησε ως γέφυρα συγχρονισμού και συμμαχίας. «Το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ μας, ως αδέλφια», εξηγεί η Barruk, η οποία είναι Σουηδή. «Χωρίς να ξέρω ότι το ‘takkuuk’ σημαίνει ‘κοίτα’, δημιούργησα στίχους που ζητούν από τον άλλο να ‘vuöjnniet’, να δει, ώστε να μην χρειάζεται να νιώθει κανείς τόσο μόνος. Μόνος στον αγώνα για τις γαίες μας, τους τρόπους ζωής μας, τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας και τη φροντίδα της Γης».

Καθώς το πρότζεκτ αναπτυσσόταν, έγινε σαφές ότι χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο πλαίσιο, οπότε οι Bicep ζήτησαν από τον Ζακ Νόρμαν, ο οποίος σχεδιάζει τα εντυπωσιακά οπτικά τους επί σκηνής, να δημιουργήσει μια καθηλωτική εγκατάσταση.

Ο Νόρμαν συνεργάστηκε με τον Τσάρλι Μίλερ, έναν κινηματογραφιστή ντοκιμαντέρ που συμμετείχε στην αρχική αποστολή στη Γροιλανδία, σε μια ταινία που παρουσιάζει τους καλλιτέχνες και εξερευνά τον εκτοπισμό και την περιθωριοποίηση των κοινοτήτων, των πολιτισμών και των γλωσσών τους.

Ο Νόρμαν χρησιμοποίησε προσαρμοσμένες υπέρυθρες κάμερες για να δώσει στο υλικό απόκοσμες ροζ και μοβ αποχρώσεις, που θυμίζουν το βίντεο έργο του Ρίτσαρντ Μος του 2013, The Enclave. Η ταινία είναι μια σειρά από βινιέτες για κάθε κομμάτι, και βυθίζει τη μουσική σε ένα οπτικό σύμπαν, με απόκοσμα τοπία να επικαλύπτονται με συνεντεύξεις.

Το έργο θα κάνει πρεμιέρα στις γιγαντιαίες οθόνες του Outernet στο Λονδίνο τον επόμενο μήνα, πριν περιοδεύσει σε χώρους και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

Τραμπ και μνηστήρες

Στον απόηχο των πρόσφατων επεκτατικών διακηρύξεων του Ντόναλντ Τραμπ, το πρότζεκτ έχει αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο βάθος.

«Είναι ένα τσίρκο», λέει ο ράπερ Tarrak. «Την πρώτη φορά που ο Τραμπ ζήτησε να αγοράσει τη Γροιλανδία [κατά την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος] το πήραμε ως αστείο. Τώρα μπορώ να δω ότι υπάρχει κάποια σοβαρότητα – αλλά εξακολουθεί να είναι απλά περίεργο, το 2025, να προσπαθείς να αγοράσεις μια χώρα. Ξέρω ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για ό,τι βρίσκεται κάτω από το έδαφος παρά για τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να είμαστε έξυπνοι ως Γροιλανδοί, να μείνουμε ενωμένοι και να είμαστε ενήμεροι για τους ανθρώπους που προσπαθούν να μας διχάσουν».

Σε παράλληλο χρόνο, οι Bicep βίωσαν τη δική τους υπαρξιακή κρίση όταν ο ΜακΜπράιαρ υποβλήθηκε σε επέμβαση για έναν μεγάλο όγκο στην υπόφυση του εγκεφάλου του πέρυσι, από την οποία ευτυχώς ανάρρωσε πλήρως.

Τώρα το ντουέτο ετοιμάζει το τρίτο τους άλμπουμ που έχει ακόμη μέλλον -δεν αναμένεται σε λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα, «Γράψαμε το ‘Isles’ πριν την πανδημία, οπότε τώρα είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Με το Chroma θέλαμε να βγάλουμε αυτή την επιθετικότητα και να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από αυτό που θέλαμε να κάνουμε, απλά straight club tracks. Τώρα νομίζω ότι κλείνουμε τον κύκλο».

«Πώς θα κρίνετε την επιτυχία του Takkuuk;» ρωτά ο δημοσιογράφος Λιουκ Μπέινμπριτζ.

«Δεν μπορείς να ποσοτικοποιήσεις την ευαισθητοποίηση», λέει ο Φέργκιουσον. «Αν αποπλανήσει τους ανθρώπους σε ένα ταξίδι για να μάθουν περισσότερα για τη Γροιλανδία, τότε έχει πετύχει κάτι. Είναι εύκολο να ‘κλείσεις τον διακόπτη’ με την κλιματική κρίση, το κάνω και εγώ μερικές φορές», συνεχίζει.

«Αλλά αν αρχίσεις να λες την ιστορία με διαφορετικούς τρόπους, διαφορετικές αφηγήσεις, τρόπους που οι άνθρωποι μπορούν να την οπτικοποιήσουν, τουλάχιστον είναι μια αρχή. Γιατί για την επόμενη γενιά θα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου» προσθέτει.

Χορός μέχρι τέλους!