Listeners:
Top listeners:
Simple Radio
Simple Radio Greek Greek Edition
Kαθώς περπατούσα αμέριμνη στην καρδιά της Παλιάς Πόλης της Πράγας, μια Κυριακή του Δεκέμβρη με τσουχτερό κρύο και χιλιάδες λαμπιόνια ένεκα των Χριστουγέννων, μια μαυροκόκκινη γιγαντοαφίσα που έγραφε «Severni Korea» μου τράβηξε με γοργούς ρυθμούς -και συνάμα ποικιλοτρόπως- το ενδιαφέρον.
Επρόκειτο για μια έκθεση του διάσημου Τσέχου φωτογράφου Jan Šibík που πραγματοποιούνταν στο Karolinum, ένα εθνικό πολιτιστικό μνημείο που αποτελεί την κύρια έδρα του Πανεπιστημίου του Καρόλου- ανήκει στο εκπαιδευτικό ίδρυμα από το 1383. Παλαιότερα, το Carolinum χρησίμευε ως κατοικία για τους καθηγητές που δίδασκαν και ζούσαν στην πρωτεύουσα. Σήμερα, στεγάζει τα περισσότερα γραφεία της πρυτανείας.
Ο Jan Šibík, ένας ζωντανός θρύλος της πολεμικής φωτογραφίας, έχει πραγματοποιήσει εκατοντάδες ρεπορτάζ σε κάθε γωνιά του κόσμου: έγινε μάρτυρας σφαγών στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, αντίκρισε την πείνα στο Σουδάν, τη Σομαλία και την Αιθιοπία, τράβηξε φωτογραφίες στο κατεστραμμένο από τον πόλεμο Αφγανιστάν, επισκέφθηκε επανειλημμένα την Κούβα και εργάστηκε εκεί, ενώ επικεντρώθηκε επίσης στη σύγκρουση στην Παλαιστίνη.
Το 2005 κατέγραψε την αλλόκοτη καθημερινότητα στη Βόρεια Κορέα και δυο χρόνια αργότερα ξαναεπέστρεψε. Μετά από δώδεκα χρόνια πραγματοποίησε ένα τρίτο ταξίδι στη Βόρεια Κορέα – και πιθανότατα έγινε ο πρώτος φωτογράφος που το κατάφερε αυτό.
«Επιπλέον, υπήρχε ακόμα η αίσθηση [ότι βρισκόμαστε στην] κομμουνιστική εποχή, η οποία βέβαια χρονολογείται από τα χρόνια που η Τσεχοσλοβακία ήταν σύμμαχος της Βόρειας Κορέας»
«Πάντα με γοήτευε αυτή η αινιγματική χώρα και είχα αγοράσει όλα τα λευκώματα με φωτογραφίες για τη Βόρεια Κορέα που είχαν εκδοθεί παγκοσμίως. Ξεφύλλιζα συνέχεια αυτά τα βιβλία, γοητευμένος από τις διάφορες λήψεις. Προσπαθούσα να βγάλω βίζα για να επισκεφθώ τη χώρα αυτή επί δέκα χρόνια, αφού πρώτα πήγα στην Πρεσβεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας στην Πράγα, αλλά δεν τα κατάφενα. Το 2005 μπόρεσα να εξασφαλίσω βίζα, χάρη σε μια ευτυχή συγκυρία. Όλα μου τα ταξίδια στη Βόρεια Κορέα ήταν προϊόν τύχης», ανέφερε ο Jan Šibík σε συνέντευξη που μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο «Jan Šibík, North Korea».
Κατάφερε να ταξιδέψει στη χώρα-φάντασμα για τους δυτικούς, όταν το 2005, ο Lubomir Zaoralek, ο τότε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, πραγματοποίησε μια επίσημη επίσκεψη στη Βόρεια Κορέα, έχοντας μαζί του αρκετούς δημοσιογράφους – ανάμεσα τους και ο Šibík.
«Οι Βορειοκορεάτες εκτίμησαν ιδιαίτερα την επίσκεψη, καθώς ήταν ασυνήθιστο γι’ αυτούς να δέχονται τόσο υψηλού κύρους αντιπροσώπους. Ως αποτέλεσμα, κατάφερα να επισκεφθώ μέρη που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα μπορέσει να δώ. Επιπλέον, υπήρχε ακόμα η αίσθηση [ότι βρισκόμαστε στην] κομμουνιστική εποχή, η οποία βέβαια χρονολογείται από τα χρόνια που η Τσεχοσλοβακία ήταν σύμμαχος της Βόρειας Κορέας», είπε στην συνέντευξη.
Παρόλο που ένα τόσο επίσημο γεγονός αποτελούσε μεγάλο πλεονέκτημα για τον Šibík, όσον αφορά την ελευθερία, η πραγματικότητα δεν άργησε να δείξει τα δόντια της. Ο ίδιος και οι συνάδελφοι του, μπορούσαν να φωτογραφίζουν μόνο όπου επιτρεπόταν, ενώ το να μιλούν με περαστικούς ήταν επίσης απαγορευμένο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αν τους έπιαναν να φωτογραφίζουν μέρη για τα οποία δεν τους είχαν δώσει άδεια, το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν να τους πάρουν τις κάμερες, τα ρούχα και τις τσάντες.
Καθώς οδηγούσαν σε έναν άδειο δρόμο, οι ξεναγοί σταμάτησαν ξαφνικά το λεωφορείο λέγοντας ότι τώρα θα επισκέπτονταν έναν κοντινό αγροτικό συνεταιρισμό. Μόλις βγήκαν από το λεωφορείο, εμφανίστηκε μπροστά τους μια ομάδα γυναικών με σημαίες
Βέβαια, ο Šibík αναγνωρίζει, ότι αν επρόκειτο για απλούς τουρίστες, η μοίρα τους θα ήταν σαφώς χειρότερη. Αλλά στο πολιτικό πλαίσιο που πήγε ο ίδιος, η κατάσταση δεν γινόταν να ξεφύγει τελείως από τον έλεγχο – και αυτό τους έκανε να νιώθουν περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού που έκαναν με ένα μικρό λεωφορείο, τους πρόσεχαν συνεχώς διάφοροι ξεναγοί, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν έτσι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν αστυνομικοί με πολιτικά. Κάθε πτυχή του ταξιδιού είχε σχεδιαστεί σχολαστικά εκ των προτέρων.
Καθώς οδηγούσαν σε έναν άδειο δρόμο, οι ξεναγοί σταμάτησαν ξαφνικά το λεωφορείο λέγοντας ότι τώρα θα επισκέπτονταν έναν κοντινό αγροτικό συνεταιρισμό. Μόλις βγήκαν από το λεωφορείο, εμφανίστηκε μπροστά τους μια ομάδα γυναικών με σημαίες. Λίγο πιο πέρα, είδαν κι άλλες γυναίκες να φυτεύουν ρύζι στο νερό – και να τραγουδούν ξανά. Εκείνη την ημέρα είχε αρκετή ψύχρα, δέκα ή δώδεκα βαθμούς, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Šibík. Αλλά οι γυναίκες δεν έπαψαν να τραγουδούν. Τότε, ρώτησαν τους ξεναγούς τους γιατί αυτές οι γυναίκες τραγουδούν αδιάκοπα. Και η απάντησή τους ήταν: τις διευκολύνει στη δουλειά και είναι μια φυσιολογική έκφραση χαράς που συναντάται σε όλη τη χώρα.
Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Written by: Ομάδα Σύνταξης
2005 Art Jan Šibík The Good Life Αν αστυνομικοί αυτοπεποίθηση αφγανιστάν Βιβλία βιβλίο βίζα βόρεια κορέα γυναίκες έκθεση ελευθερία ζωή κάμερες Κούβα κρύο λεωφορείο νερό παλαιστίνη που ρούχα σύγκρουση συνέντευξη ταξίδι Ταξίδια τουρίστες φωτογραφία φωτογραφίες φωτογράφος χώρα
Καθημερινά 14:00-17:00
close
Post comments (0)