Μια φρικιαστική ιστορία για έναν βρεφονηπιακό σταθμό των SS | in.gr

Είναι δύσκολο να συνδέσει κανείς τα SS, τα οποία ξεκίνησαν ως ειδική φρουρά του Αδόλφου Χίτλερ και άλλων αιμοβόρων μορφών του κόμματος, με κούνιες, γάλα και πάνες.

Θα φανταζόταν κανείς, ότι ο αρχηγός των SS, ο Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος θεωρείται ο ιθύνων νους του Ολοκαυτώματος, θα επισκεφτόταν τo Άουσβιτς ή το Νταχάου, αλλά όχι έναν σταθμό για νεογνά.

Ωστόσο, τα τάγματα θανάτου των ναζί ήταν πολύπλευρα και όπως ακριβώς ασχολούνταν με τις επιστήμες ή τον αθλητισμό, έτσι ενδιαφερόταν και για τα μωρά. Συγκεκριμένα για εκείνα που, σύμφωνα με τα παρανοϊκά κριτήριά του Χίμλερ, είχαν αγνό, άριο αίμα.

Προκειμένου να αυξηθούν οι γεννήσεις και να διογκωθούν οι τάξεις των SS, ο αιμοβόρος αρχηγός τους, δημιούργησε τον Δεκέμβριο του 1935 την ένωση Lebensborn, ένα σύστημα μαιευτηρίων και κοινωνικής πρόνοιας για μητέρες που γεννούσαν παιδιά μελών του τάγματος, η οποία είχε την έδρα της στο Μόναχο.

«Το καλύτερο αίμα»

Για τον αρχηγό του Ράιχ, τα SS έπρεπε να κρατούν τα ηνία όσον αφορά τον δημογραφικό τομέα, γεννώντας όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά. Αυτή η αποστολή ερχόνταν σε αντιδιαστολή με τα  λεγόμενα χριστιανικά ήθη, συμπεριλαμβανομένης της μοιχείας.

«Πες στην ειδικευόμενη σου να ξεχάσει αυτό που συνέβη το συντομότερο δυνατό και να αποκτήσει περισσότερα gültig, άρτια παιδιά, για τη μεγαλύτερη δόξα του Ράιχ μας, Χάιλ Χίτλερ!»

Όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα El Pais, σε ένα άρθρο που υπογράφει o δημοσιογράφος Jacinto Antón: «Τα μαιευτήρια ουσιαστικά φιλοξενούσαν τους «φυλετικά πολύτιμους» απογόνους που γεννιόντουσαν από τις εξωσυζυγικές σχέσεις των μελών των SS, και επικεντρώνονταν στην παροχή στέγης και φροντίδας σε ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, αλλά ήταν πάντα προσεκτικά επιλεγμένες από άποψη φυλής».

Μετά τη γέννηση, αν οι μητέρες το επιθυμούσαν, η ένωση αναλάμβανε την κηδεμονία των νεογνών. Ιδανικά, αυτά τα παιδιά, που είχαν τη ναζιστική σφραγίδα στη γέννησή τους, vom besten blut (δηλαδή «το καλύτερο αίμα»), θα περνούσαν στη συνέχεια από τη νεολαία του Χίτλερ και τα ναζιστικά οικοτροφεία και στη συνέχεια θα εντάσσονταν σε έναν από τους κλάδους των SS: τη γενική υπηρεσία, τις μονάδες μάχης ή τις μονάδες φύλαξης στρατοπέδων. Τα μαιευτήρια ήταν επίσης διαθέσιμα για τις παντρεμένες γυναίκες, ιδίως τις συζύγους των στρατιωτών των SS, οι οποίες μπορούσαν να έχουν την καλύτερη ιατρική περίθαλψη όσο ήταν εγκυμονούσες.

«Σημάδια εκφυλισμού»

Το μυθιστόρημα της Καρολίν Μούλντερ «Τα παιδιά του Χίμλερ», εισάγει τον αναγνώστη στον ανατριχιαστικό κόσμο των Lebensborn, τον οποίο περιγράφει με μαεστρία, μέσα από τη μυθοπλασία αλλά με αυστηρή τεκμηρίωση.

Ένα από τα βασικά γεγονότα της ιστορίας, το οποίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί για να αποκαλύψει τη φρίκη των βρεφονηπιακών σταθμών του Χίμλερ, είναι αυτό ενός μωρού, του Γιούργκεν (μια πραγματική περίπτωση), το οποίο γεννιέται με «σημάδια εκφυλισμού», νευρολογικά προβλήματα, και δεν περνάει την ευγονική τομή, που σημειώνεται από τον γιατρό του μαιευτηρίου, τον Γκρέγκορ Έμπνερ, ένα πραγματικό πρόσωπο, ο οποίος ήταν φίλος του Χίμλερ. Το μωρό μεταφέρεται στη συνέχεια σε νοσοκομείο για Sonderbehandlung, που σημαίνει «ειδική μεταχείριση».

Ωστόσο, στην εν λόγω περίπτωση, όταν μιλάμε για Sonderbehandlung, εννοούμε τον ευφημισμό για την εξόντωση με την υπογραφή των SS, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν συνήθως τη συντομογραφία S.B. στην τεκμηρίωση. Η λέξη καθιερώθηκε κατά τη διάρκεια του Aktion T4, όπου οι γιατροί των SS σκότωσαν ψυχικά ασθενείς και ανάπηρους.

Η επιστολή

Η επιστολή στην οποία ένας συνάδελφος λέει στη νοσοκόμα Χέλγκα πώς προχώρησαν με το μωρό είναι ανατριχιαστική. Η Χέλγκα είχε ζητήσει να μάθει τι απέγινε το παιδί για να το πει στη συντετριμμένη μητέρα, και η φίλη της, της εξηγεί με μια αυτοπεποίθηση που υπογραμμίζει το ηθικό επίπεδο του συστήματος: «Μπορείτε να είστε ήσυχη. Βοήθησα την ασθενή. Ενώ του έδινα το φάρμακο για να πιει, τον κρατούσα στην αγκαλιά μου πολύ προσεκτικά και μάλιστα τρυφερά. Πάντα τους κρατώ έτσι σε τέτοιες στιγμές. Άλλωστε, η μορφίνη τους εμποδίζει να υποφέρουν […] Όσον αφορά το σώμα του (η μητέρα ζητάει να την αφήσουν τουλάχιστον να θάψει το παιδί), βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό στο εργαστήριο του νοσοκομείου. Σίγουρα δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτόν- τίποτα διακριτό σε κάθε περίπτωση». Και προσθέτει, δίνοντας οδηγίες στη Χέλγκα: «Πες στην ειδικευόμενη σου να ξεχάσει αυτό που συνέβη το συντομότερο δυνατό και να αποκτήσει περισσότερα gültig, άρτια παιδιά, για τη μεγαλύτερη δόξα του Ράιχ μας, Χάιλ Χίτλερ!». Στην πραγματικότητα, η μητέρα στειρώνεται, για παν ενδεχόμενο.

«Έτσι λειτουργούσε: τα μαιευτήρια των SS ήταν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τα ναζιστικά στρατόπεδα», εξηγεί η De Mulder στην εφημερίδα El Pais.

«Αν και μας σοκάρει η αντίθεση ανάμεσα στα Lebensborn, με την εξαιρετική καθαριότητα, τα λευκά ρούχα και την αφθονία τροφίμων, σε σχέση με τα στρατόπεδα θανάτου, όπου επικρατούσαν άθλιες συνθήκες, και οι δύο εγκαταστάσεις ανταποκρίθηκαν στην ίδια λογική και στο ίδιο εγκληματικό ρατσιστικό σχέδιο».

Η συγγραφέας θεωρεί ότι ο χαρακτήρας της Χέλγκα (φανταστικός, όπως και οι άλλοι δύο αφηγητές) είναι καθοριστικός στο μυθιστόρημά της. «Είναι ο βασικός χαρακτήρας, ήταν η αφετηρία μου γιατί με προβλημάτιζε πολύ το σύνηθες κακό. Είμαστε πιο εξοικειωμένοι με το απόλυτο κακό, αλλά το καθημερινό κακό -αυτό εκείνων που υπάκουσαν, όπως η Χέλγκα- είναι πιο τρομακτικό. Σου δείχνει σε ποιο βαθμό όλοι μας ταλαντευόμαστε μεταξύ του καλού και του κακού. Δεν ήθελα μια ηρωίδα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ήρωες», δήλωσε χαρακτηριστικά στο Μέσο.

*Με πληροφορίες από: EL PAIS

ΠΗΓΗ

Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις