Η τέταρτη σεζόν του «The Bear» προσφέρει «γευστικές» στιγμές, αλλά υπερβάλλει σε άλλα σημεία

Η τέταρτη σεζόν του «The Bear» ανεβάζει τον πήχη με έντονες δόσεις δράματος και γαστρονομικής φιλοδοξίας, αλλά κάποιες στιγμές φαίνεται να ξεχνά την απλότητα που την έκανε να ξεχωρίσει. Με εξαιρετικές ερμηνείες και καλλιτεχνική τόλμη, η σειρά εξερευνά τα όρια της δημιουργίας και της ψυχικής αντοχής, χωρίς πάντα να προσφέρει την απόλαυση που υπόσχεται.

Η τέταρτη σεζόν του The Bear φτάνει στο πιάτο μας με τις φιλοδοξίες στα ύψη και τις ισορροπίες της κουζίνας πιο εύθραυστες από ποτέ. Ο Κάρμεν Μπερζάτο, γνωστός στους τηλεθεατές ως Κάρμι, εγκαταλείπει τα σάντουιτς του «Original Beef» και βάζει στόχο την κορυφή της υψηλής γαστρονομίας στο Σικάγο. Αλλά καθώς «ανεβαίνει», το ερώτημα είναι: χάνει την καρδιά του;

Η σειρά, άλλοτε μια δυναμική κωμωδία για μια ταραχώδη κουζίνα, εξελίσσεται σε βαθιά ανθρώπινο δράμα. Η τέταρτη σεζόν δεν στερείται σκηνών μαγειρικής έντασης, ούτε εξαιρετικών ερμηνειών – ιδίως της Άγιο Εντεμπίρι, που δίνει νόημα και βάθος στον ρόλο της Σίντνεϊ. Ωστόσο, ορισμένα επεισόδια μοιάζουν υπερβολικά φιλόδοξα, σαν πιάτα που έχουν πολλή διακόσμηση αλλά ξεχνούν τη γεύση.

Οι θεματικές παραμένουν ισχυρές: η εμμονή, η θυσία, το προσωπικό τίμημα της δημιουργικότητας. Μαζί με αυτά, όμως, έρχονται και σκηνοθετικά κόλπα που δεν χρειάζονται: παραπομπές σε ταινίες, αργόσυρτα πλάνα τέχνης, και ένα φινάλε που προσπαθεί τόσο πολύ να είναι “μεγάλο”, που ξεχνά να είναι απλό.

Και κάπου εκεί, θυμόμαστε τι έκανε τη σειρά ξεχωριστή από την αρχή: το χάος, το χιούμορ, η ανθρωπιά. Αν η “Αρκούδα” σταματήσει να ψάχνει τόσο επίμονα την τελειότητα, ίσως τελικά να την πλησιάσει.

Η πέμπτη σεζόν, αν υπάρξει, οφείλει να απαντήσει λιγότερα και να νιώσει περισσότερα. Γιατί, όπως λέει κι ο Κάρμι: «Θέλουμε να είναι νόστιμο. Και αληθινό.»