Η ταραχώδης ζωή του αδικημένου «πέμπτου Beatle» Μπίλι Πρέστον

Ο Μπίλι Πρέστον υπήρξε μια από τις πιο ξεχωριστές και επιδραστικές φιγούρες της μουσικής του 20ού αιώνα. Το 1969, ο Πρέστον βαφτίστηκε «ο πέμπτος Beatle», καθώς συμμετείχε ενεργά στις ηχογραφήσεις του θρυλικού Get Back, όπου πιστώθηκε ως συνδημιουργός

Μεγαλώνοντας στο Λος Άντζελες, αυτό το αυτοδίδακτο μουσικό θαύμα ξεκίνησε παίζοντας όργανο στην εκκλησία και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την εκπληκτική του δεξιοτεχνία, συνοδεύοντας καλλιτέχνες όπως η Μαχάλια Τζάκσον και εμφανιζόμενος στο The Nat King Cole Show. Στα εφηβικά του χρόνια, περιόδευε με τον Λιτλ Ρίτσαρντ, όπου ήρθε σε επαφή με τους Beatles, μια γνωριμία που έμελλε να καθορίσει την καριέρα του.

Το 1969, ο Πρέστον βαφτίστηκε «ο πέμπτος Beatle», καθώς συμμετείχε ενεργά στις ηχογραφήσεις του θρυλικού Get Back, όπου πιστώθηκε ως συνδημιουργός.

Η συνεργασία του με τον Τζορτζ Χάρισον συνεχίστηκε και μετά τη διάλυση των Beatles, με τον Χάρισον και τον Ρίνγκο Σταρ να αναγνωρίζουν τον Μπίλι ως έναν μοναδικό ταλέντο, όπως υπογράμμισε ο Σταρ: «Ο Μπίλι δεν έβαλε ποτέ τα χέρια του σε λάθος μέρος».

Η καριέρα του Πρέστον περιλάμβανε συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως ο Σαμ Κουκ, ο Ρέι Τσαρλς, οι Rolling Stones, η Αρίθα Φράνκλιν και ο Έλτον Τζον. Έγραψε τραγούδια που έγιναν κλασικά, όπως το *You Are So Beautiful* του Τζο Κόκερ, ενώ παράλληλα ηχογράφησε σόλο άλμπουμ, κατακτώντας το κοινό με το ταλέντο του. Ωστόσο, η ζωή του επισκιάστηκε από προβλήματα εθισμού και περιστατικά που τον οδήγησαν στη φυλακή, πριν φύγει από τη ζωή το 2006 σε ηλικία 59 ετών.

Η ιστορία του Μπίλι Πρέστον αφηγείται μέσα από το ντοκιμαντέρ «Billy Preston: That’s the Way God Planned It», σε σκηνοθεσία της Πάρις Μπάρκλεϊ. Με συμμετοχές από καλλιτέχνες όπως ο Έρικ Κλάπτον και η Ολίβια Χάρισον, το ντοκιμαντέρ φέρνει στο φως την εξαιρετική καλλιτεχνική πορεία του Πρέστον και τους προσωπικούς του αγώνες. Παρότι μια δικαστική διαμάχη καθυστέρησε την πρεμιέρα της ταινίας, το τελικό αποτέλεσμα προέκυψε μετά από τροποποιήσεις και συμβιβασμούς, όπως εξηγεί ο παραγωγός Νάιτζελ Σινκλέρ.

Η ταινία εγείρει επίσης σημαντικά ερωτήματα για τη στήριξη ατόμων που παλεύουν με τον εθισμό, όπως ήταν ο Πρέστον. Η Μπάρκλεϊ ελπίζει ότι η ιστορία του θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και προβληματισμού, όχι μόνο για τη μουσική ιδιοφυΐα του, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αφήνοντας ένα μήνυμα για την ανθρώπινη ανθεκτικότητα και την ανάγκη για υποστήριξη και κατανόηση.