Η πιο ακραία μεταμόρφωση της Τζένιφερ Λόρενς σε μια γυναίκα στο χείλος της κατάρρευσης

Η Τζένιφερ Λόρενς παραδίδει μια ωμή, ασυγκράτητη και βαθιά σωματική ερμηνεία στο Die My Love της Λιν Ράμσεϊ, ενσαρκώνοντας μια νεαρή μητέρα που βυθίζεται σε μια εκρηκτική ψυχική κρίση. Ένα ρεαλιστικό, ατίθασο και ανατρεπτικό πορτρέτο της γυναικείας οργής, της επιθυμίας, της δημιουργικής ασφυξίας και του εγκλωβισμού στις κοινωνικές προσδοκίες.

Στο νέο, προκλητικό φιλμ της Σκωτσέζας δημιουργού Λιν Ράμσεϊ, Die My Love, η Γκρέις και ο Τζάκσον είναι ένα νεαρό ζευγάρι που εγκαταλείπει τη Νέα Υόρκη για μια τεράστια αγροικία στην αμερικανική ενδοχώρα. Στην αρχή όλα μοιάζουν ιδανικά: χορός, πάθος, σχέδια για τέχνη και μουσική. Μέχρι που μια απότομη χρονική τομή αποκαλύπτει ότι, έξι μήνες μετά, αντί για όνειρα έχουν αποκτήσει ένα μωρό — και ο κόσμος τους έχει ανατραπεί.

Αν η υπόθεση θυμίζει ταινία τρόμου, το Die My Love χρησιμοποιεί τον κώδικα του είδους μόνο ως αφετηρία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια έντονα εσωτερική, οριακή δραματουργική μελέτη πάνω στην ψυχική κατάρρευση μιας νέας μητέρας. Η Γκρέις, μια εκρηκτική Τζένιφερ Λόρενς, βυθίζεται σε κατάθλιψη, θυμό, αποξένωση και μια βαθιά σωματική απελευθέρωση, ενώ ο σύζυγος —ένας αμήχανα ανεπαρκής Ρόμπερτ Πάτινσον— αδυνατεί να αντιληφθεί το χάος που ζει δίπλα του.

Και όμως, η ταινία δεν είναι ούτε μίζερη ούτε θρηνητική. Είναι άγρια, αστεία, ιδρωμένη και σπιρτόζικη. Η Ράμσεϊ τονίζει:

«Ο κόσμος περιμένει σοβαροφάνεια όταν μιλάμε για ψυχική υγεία. Αλλά η Γκρέις είναι ελεύθερη. Είναι κωμική, άγρια, απροσάρμοστη — ένα θηρίο».

Η Λόρενς, άπλυτη, ατίθαση, βαθιά ζωώδης και αντισυμβατική, κινείται σαν ηλεκτρικό φορτίο μέσα στο σπίτι. Μαστουρώνει από ανία, αυτοτραυματίζεται, προκαλεί, αποδομεί κάθε κοινωνική σύμβαση. Όσο ο Τζάκσον λείπει για δουλειά, εκείνη χάνει τον έλεγχο ανάμεσα σε νευρικό γέλιο, ξεσπάσματα, εμμονική αυτοϊκανοποίηση και μητρότητα σε διάλυση.

Πρόκειται για μια ανατριχιαστικά αυθεντική αναπαράσταση μιας γυναικείας κρίσης ταυτότητας — όχι μόνο μετά τη γέννα, αλλά μέσα στην ολόκληρη δομή της ετεροκανονικής οικογένειας, της δημιουργικής αποστέωσης, της κοινωνικής απαίτησης να είσαι «τέλεια».

Όπως τονίζει η Ράμσεϊ:

«Δεν έχει πρόβλημα με το παιδί. Το πρόβλημα είναι όλα τα άλλα».

Η Γκρέις δεν είναι «καλή» μητέρα. Δεν είναι «καλή» σύζυγος. Δεν είναι «καλή γυναίκα». Είναι ένα άγριο πλάσμα που αρνείται να χωρέσει σε ρόλους που δεν διάλεξε. Και η ταινία δεν την κρίνει — την εκθέτει, την καταλαβαίνει, την αφήνει να υπάρξει.

Το Die My Love στέκεται δίπλα σε έργα όπως The Bell Jar, A Woman Under the Influence και The Yellow Wallpaper, εξερευνώντας τη φθορά των γυναικών από την πίεση της κανονικότητας, της οικογένειας, της δημιουργικότητας που πνίγεται μέσα στις υποχρεώσεις.

Η Λόρενς παραδίδει μια από τις πιο τρομακτικά πειστικές, αστείες, ευάλωτες και άγριες ερμηνείες της καριέρας της — μια θρυμματισμένη ηρωίδα που σε κάνει να αναρωτιέσαι: