Listeners:
Top listeners:
Simple Radio
Simple Radio Greek Greek Edition
Μια παραμελημένη για πολύ καιρό τοιχογραφία της δεκαετίας του 1930 στο Μεξικό που προειδοποιεί για την άνοδο του φασισμού αποκαλύφθηκε και αποκαταστάθηκε – ακριβώς τη στιγμή που ορισμένοι ιστορικοί λένε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει ξανά αυτή την απειλή.
Η τοιχογραφία, η οποία φέρει τον τίτλο «Ο Αγώνας κατά της Τρομοκρατίας», καλύπτει έναν τοίχο μήκους 13 μέτρων σε μια αποικιακή αυλή στη Μορέλια του Μιτσοακάν και απεικονίζει την ιστορία των διωγμών και της αντίστασης από τη βιβλική εποχή έως τις μέρες μας.
Γιγάντιες, απειλητικές φιγούρες περπατούν σε έναν τοίχο που καλύπτεται με αναφορές στη ζωή του Ιησού, την ισπανική Ιερά Εξέταση και την Κου Κλουξ Κλαν, μαζί με ναζιστικά σύμβολα και εργαλεία βασανιστηρίων.
Μετά από χρόνια εργασίας για την αποκατάσταση της αρχικής οπτικής δύναμής της, η τοιχογραφία θα αποκαλυφθεί και πάλι.
Ζωγραφισμένο το 1934, ήταν η πρώτη μεγάλη παραγγελία για τον Φιλίπ Γκουστόν και τον Ρούμπεν Κάντις, δύο καλλιτέχνες που γεννήθηκαν από Εβραίους μετανάστες στις ΗΠΑ και ζούσαν στο Λος Άντζελες σε μια εποχή πολιτικής αναταραχής.
«Ο κόσμος άλλαζε», δήλωσε η Σάλι Ράντικ, εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος Φιλίπ Γκουστόν. «Ο φασισμός ερχόταν- η Κου Κλουξ Κλαν βρισκόταν στο Λος Άντζελες».
Υπάρχουν μερικές φωτογραφίες των δύο ανδρών κατά τη διάρκεια της εργασίας τους ή να ποζάρουν μπροστά από την ολοκληρωμένη τοιχογραφία, αλλά σχεδόν τίποτα από ημερολόγια ή επιστολές
Ο Φιλίπ Γκαστόν, αριστερά, ο Ρούμπεν Κάντις και ο Τζουλς Λάνγκσνερ, το 1935/ Photo: Ίδρυμα Τέχνης Reuben Kadish
Το πώς ακριβώς κατέληξαν δύο 21χρονοι Αμερικανοί – και οι δύο από τους οποίους αργότερα έγιναν διάσημοι καλλιτέχνες – να ζωγραφίζουν μια τοιχογραφία σε μια μικρή μεξικανική πόλη δεν είναι σαφές, αν και φαίνεται ότι τους ενθάρρυνε να πάνε στο Μεξικό ο Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος, πρωτοπόρος της μεξικανικής τοιχογραφίας.
Μετά τη μεξικανική επανάσταση (1910-20), καλλιτέχνες όπως ο Σικέιρος και ο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Φρίντα Κάλο, προσπάθησαν να αφηγηθούν την εθνική ιστορία σε έναν -σε μεγάλο βαθμό- αναλφάβητο πληθυσμό ζωγραφίζοντάς την σε επική μορφή σε δημόσιους τοίχους και κτίρια.
Στη Μορέλια, ο Γκουστάβο Κορόνα, πρύτανης του πανεπιστημίου, θέλησε να μετατρέψει την πόλη σε «Φλωρεντία του Μεξικού» προσκαλώντας καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν τοιχογραφίες – μεταξύ άλλων σε όλο το αποικιακό κτίριο του 18ου αιώνα που τότε στέγαζε το πανεπιστήμιο.
«Και οι Γκουστόν και Κάντις άρπαξαν την ευκαιρία να κάνουν ό,τι ήθελαν με αυτόν τον τοίχο των 1.000 τετραγωνικών μέτρων» πρόσθεσε η Σάλι Ράντικ.
Τριάντα χρόνια αργότερα, η τοιχογραφία ανακαλύφθηκε ξανά «ουσιαστικά κατά λάθος», ενώ οι εργάτες εκτελούσαν εργασίες συντήρησης. «Συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε ένας ψεύτικος τοίχος»
Ο Aγώνας κατά της Tρομοκρατίας, 1934-35 / Photo: Ίδρυμα Τέχνης Reuben Kadish
Οι δύο νεαροί καλλιτέχνες πέρασαν έξι μήνες στη Μορέλια, αλλά ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τον χρόνο τους εκεί. Υπάρχουν μερικές φωτογραφίες των δύο ανδρών κατά τη διάρκεια της εργασίας τους ή να ποζάρουν μπροστά από την ολοκληρωμένη τοιχογραφία, αλλά σχεδόν τίποτα από ημερολόγια ή επιστολές.
Και αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της, η τοιχογραφία κρύφτηκε και σχεδόν ξεχάστηκε. Στη δεκαετία του 1940, ο διαχειριστής του κτιρίου που στέγαζε την τοιχογραφία, που τότε ήταν μουσείο, άρχισε να εποφθαλμιά έναν πίνακα που ανήκε στην εκκλησία, ο οποίος απεικονίζει τη μεταφορά κλεισμένων μοναχών από το ένα μοναστήρι στο άλλο.
«Υποτίθεται ότι ο διευθυντής ήθελε τον πίνακα στο μουσείο, αλλά η εκκλησία είπε όχι», δήλωσε η Ράντικ. «Τελικά, του είπαν ότι μπορεί να τον έχει – αλλά μόνο αν καλύψει την τοιχογραφία, επειδή είχε γυμνές γυναικείες φιγούρες και έναν σταυρό που είναι ανάποδα. Και έτσι έκαναν».
Τριάντα χρόνια αργότερα, η τοιχογραφία ανακαλύφθηκε ξανά «ουσιαστικά κατά λάθος», ενώ οι εργάτες εκτελούσαν εργασίες συντήρησης. «Συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε ένας ψεύτικος τοίχος», δήλωσε η Ράντικ.
«Και όταν τον άνοιξαν, συνειδητοποίησαν ότι είχαν αυτή την τοιχογραφία εκεί». Μέχρι τότε ήταν σε κακή κατάσταση: κατεστραμμένη από την υγρασία, καλυμμένη με βρωμιά. «Αλλά το γεγονός ότι ήταν καλυμμένη τόσα πολλά χρόνια μπορεί στην πραγματικότητα να βοήθησε στη διατήρησή της».
Χρειάστηκαν δύο χρόνια για την αποκατάσταση των ζημιών και την αναβίωση των αρχικών χρωμάτων.
Εν τω μεταξύ, το θέμα είναι παγκόσμιο – και ίσως διαχρονικό. Κατά τύχη, η ανακαινισμένη τοιχογραφία αποκαλύπτεται την ώρα που κάποιοι φοβούνται την αναζωπύρωση του φασισμού
Από όλες τις τοιχογραφίες που έγιναν στο Μεξικό, η Ράντικ εκτιμά ότι αυτή είναι ίσως η μοναδική. Βρίσκεται σε μια επαρχιακή πόλη του Μεξικού και χρησιμοποιεί μεξικανική μορφή, αλλά είναι γεμάτη με διεθνείς συμβολισμούς.
Εν τω μεταξύ, το θέμα είναι παγκόσμιο – και ίσως διαχρονικό. Κατά τύχη, η ανακαινισμένη τοιχογραφία αποκαλύπτεται την ώρα που κάποιοι φοβούνται την αναζωπύρωση του φασισμού.
«Μερικές φορές, τα άστρα ευθυγραμμίζονται. Και, ξέρετε, 90 χρόνια αργότερα, είναι βασικά η ίδια κατάσταση», δήλωσε η Ράντικ, πριν προσθέσει: «Αλλά αυτό εξαρτάται από την πολιτική άποψη που έχει ο καθένας».
*Με στοιχεία από theguardian.com | Η τοιχογραφία Αγώνας κατά της Tρομοκρατίας, πριν και μετά την αποκατάστασή της / Φίλιπ Γκουστόν και του Ρούμπεν Κάντις
Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Written by: Ομάδα Σύνταξης
Art The Good Life Αν απειλή αριστερά διευθυντής διευθύντρια εκκλησία εξέταση ζωή ΗΠΑ ιστορία καλλιτέχνες Κόσμος κτίρια κτίριο λος άντζελες μεξικό μετανάστες όχι πανεπιστήμιο πόλη Πολιτική που πρύτανης τέχνη τοιχογραφία τοιχογραφίες φασισμός φρίντα κάλο φωτογραφίες ώρα
Post comments (0)