Listeners:
Top listeners:
Simple Radio
Simple Radio Greek Greek Edition
Αν κλείσετε τα μάτια σας, μπορείτε να δείτε μια από τις καθοριστικές εικόνες της τελευταίας ταινίας του Ρόμπερτ Έγκερς: το κατάμαυρο σκοτάδι που τυλίγει την οθόνη.
Στο «Nosferatu», την τέταρτη ταινία του 41χρονου σκηνοθέτη πίσω από τις ταινίες «The Witch», «The Lighthouse» και «The Northman», η Γερμανία του 1838 απεικονίζεται σχεδόν σαν ασπρόμαυρη ταινία, και μερικές φορές κυριολεκτικά σαν ένα μαύρο κάδρο. Σκέτο μαύρο.
«Οι σεληνιακές σκηνές είναι ουσιαστικά ασπρόμαυρες, απλώς με μια κυανή μπλε απόχρωση», λέει ο Έγκερς. «Η έλλειψη χρώματος σε μια έγχρωμη ταινία μπορεί να έχει τη δική της δυναμική. Το μόνο κόκκινο στην ταινία είναι το αίμα και τα κεντήματα σε μερικά από τα κοστούμια των Τρανσυλβανών».
Το ταξίδι του «Nosferatu» από τη φαντασία του Έγκερς στις κινηματογραφικές οθόνες είναι τόσο μακρύ και ελικοειδές όσο και το θαλάσσιο ταξίδι του κόμη Όρλοκ από το ρουμανικό του κάστρο στην πόλη Wisborg.
Το «Nosferatu» μπορεί να μοιάζει με ένα παράξενο, σκοτεινό δράμα εποχής που απευθύνεται σε περίεργους που διψούν για αίμα και βία, αλλά πρόκειται για ένα μεγάλου προϋπολογισμού blockbuster.
Η ιστορία του «Nosferatu» χρονολογείται από το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ «Dracula» του 1897, το οποίο αποτέλεσε την έμπνευση για τη βωβή ταινία «Nosferatu» του Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου το 1922. Η προσαρμογή του Έγκερς στο ορόσημο του Μούρναου στον εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο πώς η κοινωνία μπορεί να ντροπιάσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα.
«Προσπαθούσα να βρω πώς και γιατί να αφηγηθώ αυτή την ιστορία με τον δικό μου τρόπο», λέει ο Έγκερς. «Συνειδητοποίησα ότι αν η Έλεν ήταν η κεντρική πρωταγωνίστρια, η ταινία θα ήταν πιο σύνθετη συναισθηματικά. Έγραψα μια νουβέλα για να κατανοήσω περισσότερο τον χαρακτήρα της. Είναι ένα κακογραμμένο πράγμα, αλλά με βοήθησε πολύ».
Οι διάλογοι του Έγκερς είναι πλούσιοι, ρυθμικοί και όσο πιο αληθινοί στην εποχή επιτρέπει μια mainstream ταινία. Ο Όρλοκ μιλάει ακόμη και στα δακικά, μια νεκρή βαλκανική γλώσσα. Ενώ τα γλωσσικά χαρακτηριστικά της εποχής προσεγγίζονται με χιουμοριστικό τρόπο όμως, ο «Nosferatu» παίρνει τον εαυτό του σοβαρά μέχρι θανάτου.
Για να είναι μια ταινία προσιτή και επιτυχημένη χρειάζεται κινηματογραφικούς αστέρες, και η Ντεπ τόσο καλή για τον ρόλο που η ταινία θα μπορούσε να μετονομαστεί σε «Ellen». Συνεργαζόμενος με έναν Ιάπωνα προπονητή Butoh, η Ντεπ εκτελεί ακροβατικές σκηνές κατοχής που είναι, τελικά, πιο τρομακτικές από αυτό που κρύβει ο Όρλοκ κάτω από τον μανδύα του.
Μετά από τέσσερις ταινίες, ο Έγκερς έχει αποκτήσει ένα παθιασμένο κοινό και ένα subreddit στο οποίο οι χρήστες προτείνουν ποιο θα είναι το επόμενο έργο του.
Όσο για το επόμενο πρότζεκτ του, ο Έγκερς αποφάσισε να παραμείνει μυστικοπαθής σχετικά με το αν πρόκειται για μια παρόμοια αναβίωση παλαιότερων έργων όπως ο Ρασπούτιν.
Το «Nosferatu» είναι τόσο όμορφο που ακόμη και οι σκηνές με εκατοντάδες αρουραίους έχουν μια ποιητική χροιά. «Αυτός είναι ένας ωραίος στόχος όταν γυρίζεις μια ταινία. Υπάρχουν κάποια πράγματα στην ταινία μου που είναι, ξέρετε, αρκετά κραυγαλέα νεκροφιλία», σχολίασε ο Έγκλερς γελώντας. Ενώ συνέχισε: «Ελπίζω να τα έχω κάνει όμορφα και αποκρουστικά».
*Πηγή: dazeddigital.com| Φωτογραφία εξωφύλλου: Photo by Aidan Monaghan – © 2024 FOCUS FEATURES LLC.
Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Written by: Ομάδα Σύνταξης
Culture Live Nosferatu The Good Life Αν βία Γερμανία δράμα έργο ιστορία κάστρο κίνηση Κοινωνία κοστούμια ΛΙΛΙ-ΡΟΟΥΖ ΝΤΕΠ μάτια Μπλε μυθιστόρημα Μυστικά νεκρή νουβέλα πόλη που Ρομπερτ Εγκερς σκηνές σκηνοθέτης στόχος ταινία ταινίες ταξίδι φωτογραφία
Post comments (0)