Bookreads: O Alan Trotter δίνει μια νέα ανάσα στο noir μυθιστόρημα

Όπως και με την καλύτερη pulp μυθοπλασία, στον «Μπράβο» βρίσκουμε ένα σοβαρό υπαρξιακό ζήτημα σε ένα εκθαμβωτικό ντεμπούτο.

Με το πρώτο του νουάρ με τίτλο «Μπράβος», ο Σκωτσέζος συγγραφέας Alan Trotter έγραψε το βιβλίο που θα ήθελε να διαβάσει κάποιος που ναι μεν αγαπάει την αστυνομική λογοτεχνία αλλά την ίδια στιγμή αναζητά και κάτι παραπάνω από ένα τέτοιο βιβλίο και γενικότερα το είδος.

Η ιστορία κάνει αυτό που υποσχέθηκε να κάνει η καλύτερη και πιο ποιοτική λογοτεχνία: παίρνει τον Raymond Chandler, τον Albert Camus, τον Philip K Dick και την Patricia Highsmith και τους συνδυάζει σε κάτι ίσως όχι και τόσο νέο αλλά τελικά εξαιρετικά φρέσκο.

Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφηγείται ο Box, ο οποίος είναι ένας μπράβος προς ενοικίαση. Χτυπάει, μαχαιρώνει, σπάει κόκαλα και ανοίγει κεφάλια κατά παραγγελία, μερικά βήματα πίσω από το σύντροφό του στο έγκλημα. Το όνομα αυτού του χαρακτήρα δεν αποκαλύπτεται ποτέ, εμφανίζεται μόνο ως “______”.

Σε μια πόλη γεμάτη απατεώνες και κακοποιούς, ο μπράβος Μποξ και ο συνεργάτης του δέρνουν και μαχαιρώνουν για να ζήσουν. Κάποιο βράδυ, σ’ ένα τραπέζι πόκερ, συναντούν έναν συγγραφέα “της κακιάς ώρας” και έναν μυστηριώδη ντετέκτιβ, οι οποίοι τους εμπλέκουν σε μια ιστορία αποτρόπαιης βίας που αφήνει πίσω της αμέτρητα πτώματα.

Οι δυο τους περιπλανώνται σε μια ανώνυμη πόλη σε μια νουάρ εκδοχή της Αμερικής της δεκαετίας του 1950, όπου οι άντρες φορούν καπαρντίνες και είναι καλοί στη βία.

Ο «Μπράβος» – το ντεμπούτο μυθιστόρημα του Trotter – μπορεί να υπερηφανεύεται πως ναι μεν ακολουθεί φαινομενικά τις νόρμες του είδους από την άλλη όμως φυλάσσει εκπλήξεις για τους αναγνώστες, αν έχουν υπομονή να προχωρήσουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο της βίας.

Το μεγαλύτερο μέρος του «Μπράβου» είναι μια παραζάλη καθαρής αναγνωστικής απόλαυσης. Υπάρχουν περιγραφές εδώ που όχι μόνο ταιριάζουν στην τελειότητα της συναισθηματικής κατηφόρας των χαρακτήρων, αλλά φαίνεται να μεταδίδουν ένα διαρκές σκοτάδι, ένα δυσοίωνο άνεμο, στην καρδιά του αναγνώστη.

Όπως και με το καλύτερο pulp fiction, υπάρχει σοβαρό υπαρξιακό ζήτημα εδώ. Η δύναμη της μελαγχολίας του Trotter μπορεί να σας ακινητοποιήσει αλλά και να σας δώσει κίνητρο να αγαπήσετε και πάλι το νουάρ μυθιστόρημα.