Bookreads: Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μια απαγορευμένη αγάπη

Η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Άλις Γουίν σκιαγραφεί με συγκλονιστική ένταση το δράμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από τη ματιά δύο νεαρών που ερωτεύονται σε μια εποχή που όλα καταρρέουν.

Το μυθιστόρημα In Memoriam της Άλις Γουίν αποτελεί μια εξαιρετικά δυνατή και συγκινητική αφήγηση, που ανασυνθέτει τη φρίκη του πολέμου μέσα από την προσωπική ιστορία δύο μαθητών της αγγλικής αριστοκρατίας. Η Άλις Γουίν, γνωστή έως τώρα για τη δουλειά της ως σεναριογράφος, επιχειρεί με το λογοτεχνικό της ντεμπούτο να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά ενός από τους πιο καταστροφικούς πολέμους της Ιστορίας, μέσα από μια ιστορία αγάπης που γεννιέται στη σκιά του θανάτου.

Η αφήγηση ξεκινά το καλοκαίρι του 1914 στο φανταστικό σχολείο Πρέσουτ, που αν και επινοημένο, παραπέμπει στο Κολέγιο του Μάρλμπορο, το οποίο η συγγραφέας γνωρίζει εκ των έσω. Τα αγόρια, ακόμη αθώα και ρομαντικά, φαντάζονται τον πόλεμο ως περιπέτεια, εμπνευσμένα από ποιήματα και διδάγματα ιστορίας. Στο κέντρο της αφήγησης βρίσκονται ο Χένρι Γκοντ, εσωστρεφής και γεμάτος εσωτερικές συγκρούσεις, και ο Σίντνεϊ Έλγουντ, λαμπερός και ποιητικός χαρακτήρας, που απαγγέλλει Τένισον και γοητεύει τους πάντες.

Οι δυο τους μοιράζονται έναν βαθύ αλλά απαγορευμένο δεσμό, τον οποίο αδυνατούν να εκφράσουν λόγω του κοινωνικού ταμπού της εποχής. Καθώς οι αντιγερμανικές προκαταλήψεις εντείνονται, ο Γκοντ πιέζεται από τη Γερμανίδα αριστοκράτισσα μητέρα του να καταταγεί. Λίγο αργότερα, τον ακολουθεί και ο Έλγουντ, οδηγώντας τη σχέση τους από τα αμφιθέατρα στις λάσπες και το αίμα των χαρακωμάτων.

Η Άλις Γουίν αντλεί έμπνευση από πρόσωπα της περιόδου – ο χαρακτήρας του Έλγουντ φέρει στοιχεία του Ζίγκφριντ Σασούν, ενώ η ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα τις απώλειες που περιγράφει η Βέρα Μπρίτεν στα έργα της. Ωστόσο, το βιβλίο έχει σαφώς μια σύγχρονη προσέγγιση, απορρίπτοντας τον ρομαντισμό του πολέμου και την αφέλεια ποιητών όπως ο Ρούπερτ Μπρουκ.

Χωρίς να εξιδανικεύει την εμπειρία της μάχης, η Ουιν παρουσιάζει τη φρίκη του πολέμου με ανατριχιαστικό ρεαλισμό: μάχες στο Λου και τη Σομ, σωροί από ακρωτηριασμένα σώματα, στρατιώτες με τα σωθικά τους εκτεθειμένα. Η λέξη «κόκκινο» αποκτά σχεδόν μεταφυσική διάσταση, συνοψίζοντας τη φρίκη που δεν μπορεί να περιγραφεί αλλιώς. Όπως σχολιάζει ο Έλγουντ, «ήταν η Κόλαση που φοβόσουν ως παιδί – και ήρθε να καταπιεί τα παιδιά».

Το βιβλίο, ωστόσο, δεν περιορίζεται στη βία και τον θρήνο. Είναι, πρωτίστως, μια ιστορία αγάπης – ευαίσθητη, τολμηρή και γεμάτη πάθος. Διαφυγές κάτω από το φως του φεγγαριού, πράξεις ηρωισμού και μικρές συμπτώσεις δίνουν κινηματογραφική ένταση στην αφήγηση, ενώ οι διάλογοι διατηρούν τη ζωντάνια και το πνεύμα τους ακόμη και στις πιο ζοφερές στιγμές.

Ο τίτλος του βιβλίου, In Memoriam, παραπέμπει όχι μόνο στο ομώνυμο ποίημα του Άλφρεντ Τένισον, αλλά και στη στήλη των νεκρολογιών της σχολικής εφημερίδας. Και είναι εκεί, με ένα απλό ρεκόρ ονομάτων, ηλικιών και βαθμών, που η συγγραφέας κατορθώνει να συνθέσει το πιο συγκλονιστικό φινάλε – μια σιωπηλή, απελπισμένη κραυγή για το τι θα μπορούσε να είχε υπάρξει, αν δεν είχε κοπεί τόσο άδικα το νήμα της ζωής.