Bookreads: Χ. Χωμενίδης – Ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες, αμαρτίες και ανθρώπινες συνειδήσεις

Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Χ. Α. Χωμενίδη «Ξέρει η πάπια που είναι η λίμνη: Ιστορίες και αμαρτίες» καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή με τον ιδιαίτερο λογοπαίγνιο του, προκαλώντας περιέργεια και ενδιαφέρον στον αναγνώστη. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα έργα του συγγραφέα, το νέο του πόνημα διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ψυχή, την ηθική, την αυτογνωσία και τις παραλογιστικές, αλλά συνάμα ρεαλιστικές, πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

Ο Χ. Α. Χωμενίδης, με μία πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας που ξεκινά από το 1993 και συνεχίζεται με πολυάριθμα μυθιστορήματα, διηγήματα και διακρίσεις, φέρνει ξανά στο προσκήνιο την ανάγκη για μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από τις προσωπικές αμαρτίες, τις κοινωνικές νόρμες και την αναζήτηση της ταυτότητας.

Στο έργο αυτό, ο αναγνώστης καλείται να εξερευνήσει όχι μόνο τις στιγμές της ανθρώπινης αδυναμίας, αλλά και τα όρια της συνείδησης, σε έναν κόσμο γεμάτο παραδόσεις, αγωνίες και αποκαλύψεις.

Η μορφή του βιβλίου δεν ακολουθεί τη συμβατική γραμμή ενός ενιαίου μυθιστορήματος. Αντίθετα, πρόκειται για μια συλλογή από σύντομες, πολυδιάστατες ιστορίες, με χαρακτήρες που αλλάζουν συνεχώς και σκηνικά που μετακινούνται από την Κατοχή, στον Εμφύλιο, ακόμα και στην σύγχρονη εποχή. Η σύνθεση αυτή συνιστά ένα «χάρτη» του ανθρώπινου ψυχισμού, από τις πιο σκοτεινές και αμαρτωλές πλευρές του έως τις πιο εκκεντρικές και παράδοξες.

Η ποικιλία των θεμάτων που εξετάζονται είναι μεγάλη: κοινωνικές προκαταλήψεις, ρατσισμός, αλλά και η ατομική συνείδηση και η σχέση του ανθρώπου με το χρόνο. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες είναι αυτή ενός σαλαχιού, που θυσιάζεται για να διασώσει την τιμή ενός ανθρώπου – ένας συμβολισμός για την ηθική και τη θυσία που κυριαρχεί στην καθημερινότητα.

Κεντρική ιδέα παραμένει η αντίληψη της συνείδησης, και το πώς αυτή διαμορφώνει τις πράξεις μας, αλλά και τις συνέπειες αυτών.

Ο συγγραφέας αποτυπώνει τη συναισθηματική ένταση με την οποία κάθε χαρακτήρας ζει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο του, τη στιγμή που έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές και τις αμαρτίες του. Ο θάνατος, σε πολλές περιπτώσεις, αναδεικνύεται ως μια αναπόφευκτη κατάληξη, είτε έχει λόγο ύπαρξης, είτε απλώς προκύπτει σαν επακόλουθο μιας σειράς γεγονότων.

Η νιότη, με όλη τη δύναμη, την αφέλεια αλλά και τη ρομαντική διάθεση, αποτυπώνεται με χαρακτηριστική αφοπλιστική ειλικρίνεια. Η άγνοια του κινδύνου, η επιλογή της εμπειρίας αντί της άνεσης, η αναζήτηση του αληθινού συναισθήματος μέσα σε μια αίσθηση εφήμερης ευτυχίας, διατρέχουν τα κείμενα με μια γλυκιά και παράδοξη αίσθηση του χιούμορ και της συγκίνησης.

Το βιβλίο καταφέρνει να ενσωματώσει και αναφορές στον ίδιο τον συγγραφέα, με τρόπο που μοιάζει να επικοινωνεί άμεσα με τον αναγνώστη, δημιουργώντας μια προσωπική και συναισθηματική ατμόσφαιρα, όπου κάθε ιστορία αποκτά τη δική της μοναδική ένταση.

Συνοψίζοντας, το «Ξέρει η πάπια που είναι η λίμνη» είναι ένα έργο που παρακινεί τον αναγνώστη να αναστοχαστεί τη ζωή, τις επιλογές του και τις αμαρτίες του. Ένα λογοτεχνικό ταξίδι μέσα στο μυαλό και την καρδιά των ανθρώπων, όπου η συνείδηση, οι φόβοι, η τρέλα και οι ευτυχισμένες στιγμές της ζωής συνυπάρχουν και επαναστατούν. Με έναν μοναδικό τρόπο, ο Χωμενίδης μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ένας συνεχής κύκλος: «ένα χαρτί που σβήνεται για να ξαναγραφτεί».