Απόσταγμα σοφίας: Ο πιο πλούσιος φτωχός πρόεδρος του κόσμου Χοσέ Μουχίκα με δικά του λόγια

Η θητεία του Χοσέ Μουχίκα, του πρώην πρόεδρου της Ουρουγουάης, έμεινε στην ιστορία. Αφόρητα ειλικρινής, ηγέτης και λανθρωπος, ο Χοσέ Μουχίκα έγινε γνωστός ανά τον κόσμο ως «ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο» γιατί ήταν όλα όσα οι πολιτικοί δεν είναι ποτέ.

Ταπεινός, κανονικός και άνθρωπος. Ο Μουχίκα ζούσε σε ένα μικρό σπίτι, σε μία φάρμα, με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, και τα σκυλιά τους.

Δωρίζοντας το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, ο Μουχίκα έγινε ίνδαλμα και ένας φωτεινός, προοδευτικός πνευματικό ηγέτης που προώθησε γενναιόδωρα κάθε ανθρωπιστική ατζένα.

Έχοντας ζήσει πίσω από τα κελιά, φυλακισμένος για 14 χρόνια, και στην απομόνωση, σε πάτο ενός πηγαδιού -ο γεννημένος στις 20 Μαΐου 1935 στο Μοντεβιδέο, Πέπε πέρασε από τον ένοπλο αγώνα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία ως αντάρτης στη δεκαετία του 1960 του Movimiento de Liberación Nacional – Tupamaros, ένα κίνημα της αριστεράς που μάχονταν ενάντια στην αυταρχική κυβέρνηση της εποχής- και έχοντας αντέξει βασανιστήρια, ο πρόεδρος των φτωχών ήταν ένας σοφός.

Ως τέτοιος θα μείνει για πάντα ένα ακατέργαστο διαμάντι πολλών καρατίων στα κακοφορμισμένα ορυχεία της πολιτικής σκηνής των καιρών μας.

Αυτά είναι όσα είχε πει για τη ζωή, τη δικαιοσύνη και τα πάντα:

«Πάντα θα υπάρχει μία συντηρητική και πιο παραδοσιακή αντιμετώπιση των πραγμάτων, που θα κτίζει πάνω στο φόβο για την αλλαγή».

«Έχουμε θυσιάσει τους παλιούς άυλους θεούς, και τώρα, έχουμε κάνει κατάληψη στο ναό του Θεού της Αγοράς. Αυτός ο θεός που οργανώνει την οικονομία, την πολιτική, τις συνήθειές μας, τις ζωές μας, και μας παρέχει πιστωτικές κάρτες και επιτόκια, λες και εκεί βρίσκεται η ευτυχία».

«Μοιάζει σα να έχουμε γεννηθεί μονάχα για να καταναλώνουμε και να καταναλώνουμε. Και όταν δε μπορούμε πλέον να καταναλώσουμε, νοιώθουμε τη ματαίωση και υποφέρουμε από τη φτώχια και αυτό-περιθωριοποιούμαστε».

«Μπορούμε πλέον να ανακυκλώνουμε σχεδόν τα πάντα. Εάν ζούσαμε με αυτά που έχουμε, εάν ήμασταν επαρκείς, και οι 7 δισεκατομύρια άνθρωποι στον κόσμο θα είχαν όλα όσα χρειάζονται. Προς τα εκεί θα έπρεπε να κατευθύνονται οι παγκόσμιες πολιτικές. Αλλά σκεφτόμαστε ως άνθρωποι και χώρες και όχι ως είδος».

«Η έκτρωση είναι τόσο παλιά όσο ο κόσμος. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων, επίσης. Είχαμε τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Μεγάλο Αλέξανδρο, η ομοφυλοφιλία δεν είναι σημείο των μοντέρνων καιρών μας, είναι πολύ πιο παλιά από ότι νομίζουμε. Είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει. Για εμάς, το να μη την νομιμοποιούμε θα ήταν σα να βασανίζουμε άσκοπα αυτούς τους ανθρώπους».

«Μόλις οι πολιτικοί αρχίζουν να σκαρφαλώνουν στην ιεραρχία, ξαφνικά αισθάνονται σα βασιλιάδες. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσοι προασπίζονται τη δημοκρατία βρίσκονται στον κόσμο για να διασφαλίσουν ότι κανείς δε θα είναι πιο ίσος από τους άλλους».

«Οι επιχειρήσεις θέλουν απλά να αυξάνουν τα κέρδη τους: είναι στο χέρι της κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι αρκετά από αυτά τα κέρδη θα αναδιανεμηθούν ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν λεφτά για να αγοράσουν τα προϊόντα τα οποία παράγουν. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο εδώ – όσο λιγότερο φτώχια υπάρχει, τόσο περισσότερο ανθεί το εμπόριο. Η πιο σημαντική επένδυση είναι στους ανθρώπινους πόρους».

«Δεν είμαι ο φτωχότερος πρόεδρος. Ο φτωχότερος είναι αυτός που χρειάζεται πολλά για να ζήσει. Η ζωή μου είναι το αποτέλεσμα των τραυμάτων μου. Είμαι ο γιος της ιστορίας μου. Υπήρχαν εποχές όπου για να είμαι χαρούμενος δε χρειαζόμουν τίποτα παραπάνω παρά ένα στρώμα για να κοιμηθώ».

«Έχω ένα τρόπο ζωής που δεν πρόκειται να τον αλλάξω επειδή είμαι πρόεδρος. Κερδίζω περισσότερα από όσα χρειάζομαι, ακόμα και αν αυτά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για άλλους προέδρους. Για μένα, το να είμαι πρόεδρος δεν είναι θυσία, είναι καθήκον».

«Ο στόχος μου είναι να πετύχω τη μείωση της αδικίας [στην Ουρουγουάη], να βοηθήσω τους πιο ευάλωτους και να αφήσω μία παρακαταθήκη πολιτική, έναν τρόπο για να οραματιζόμαστε το μέλλον το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλοι που θα έρθουν να πάρουν τη θέση μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να έχει μικρή διάρκεια. Αυτό που θέλω είναι να αγωνιστώ για το κοινό καλό».

«Η ζωή περνάει γρήγορα. Ο μόνος τρόπος για να παρατείνεις τη ζωή σου είναι άλλοι να συνεχίσουν τη δουλειά που εσύ έχεις ξεκινήσει».

«Ο πρόεδρος είναι ένας υψηλός αξιωματούχος που εκλέγεται για να πραγματοποιεί μία λειτουργία. Δεν είναι βασιλιάς, δεν είναι θεός. Δεν είναι κάποιος σαμάνος σε κάποια φυλή ώστε να γνωρίζει τα πάντα. Είναι ένας δημόσιος υπάλληλος που ζει για να εξυπηρετεί τους πολίτες. Νομίζω ότι ο ιδανικός τρόπος ζωής για έναν πρόεδρο είναι να ζει όπως η πλειοψηφία του κόσμου για τον οποίο εκλέχθηκε να υπηρετήσει».

«Να ζεις σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσπαθούν να επιβάλλεις τα κριτήριά σου στους υπόλοιπους. Δεν περιμένω από τους άλλους να ζουν όπως εγώ. Θέλω να σέβομαι την ελευθερία των άλλων ανθρώπων, αλλά προασπίζομαι τη δική μου ελευθερία. Και αυτό έρχεται με το να έχεις το θάρρος να λες αυτό που πιστεύεις, ακόμα και όταν δε μοιράζονται την οπτική σου».

«Ο ορισμός μου για τους φτωχούς: Εκείνοι που χρειάζονται πάρα πολλά. Επειδή εκείνοι που χρειάζονται πάρα πολλά δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι».

«Ο καταναλωτισμός θα μπορούσε να είναι το τελικό στάδιο στον ανθρώπινο πολιτισμό, αν συνεχίσουμε να συντρίβουμε και να επιτιθέμεθα στη φύση».

«Έχω αηδιάσει με την υπάρχουσα κατάσταση. Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να δεχτούμε τη λογική της αγοράς … Η σύγχρονη πολιτική αφορά στον βραχυπρόθεσμο πραγματισμό. Έχουμε εγκαταλείψει τη θρησκεία και τη φιλοσοφία … Αυτό που έχει απομείνει είναι η αυτοματοποίηση του να κάνουμε αυτό που μας λέει η αγορά».

«Καμία εξάρτηση δεν είναι καλή. Η μόνη καλή εξάρτηση είναι ο έρωτας. Ξεχάστε όλα τα υπόλοιπα»

«Το λυπηρό είναι ότι ένας 80χρονος παππούς πρέπει να είναι ο ανοιχτόμυαλος. Οι ηλικιωμένοι δεν είναι ηλικιωμένοι εξ αιτίας της ηλικίας τους αλλά εξ αιτίας του φόβου για την ηλικία τους. Τους τρομοκρατεί αυτό και δεν τους τρομοκρατούν αυτά που συμβαίνουν έξω στους δρόμους;»

«Αυτό που ορισμένοι αποκαλούν οικολογική κρίση του πλανήτη είναι συνέπεια του θριάμβου της ανθρώπινης φιλοδοξίας. Αυτή η συνέπεια είναι ο θρίαμβος μας, αυτή και η ήττα μας».

«Κυβερνούμε την παγκοσμιοποίηση ή μας κυβερνά η παγκοσμιοποίηση; Είναι δυνατόν να μιλήσουμε για αλληλεγγύη και να πούμε ότι είμαστε όλοι μαζί σε μια οικονομία βασισμένη στον αδίστακτο ανταγωνισμό; Πόσο μακριά επεκτείνεται η αδελφοσύνη μας;»

«Η αντιδραστικότητα είναι η παθολογία του συντηρητικού. Πηγαίνει προς τα πίσω και προέρχεται από μια δογματική και κλειστή νοοτροπία. Η παθολογία του αριστερού είναι ο παλιμπαιδισμός, η νηπιοπρέπεια. Είναι η μόνιμη σύγχυση μιας ψευδαίσθησης με την πραγματικότητα».

«Είναι ζήτημα ελευθερίας: Αν δεν έχετε πολλά υλικά αγαθά, τότε δεν χρειάζεται να εργάζεστε όλη σας τη ζωή σαν σκλάβος για να τα διατηρήσετε και επομένως έχετε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σας».

«Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι η εξουσία βρίσκεται κάπου ψηλά, και δεν παρατηρούν ότι στην πραγματικότητα βρίσκεται στην καρδιά των μεγάλων μαζών».

«Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι δεν μπορείτε να πειραματιστείτε … Αυτό σας καταδικάζει σε αποτυχία».

ΠΗΓΗ

Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις