Listeners:
Top listeners:
Simple Radio
Simple Radio Greek Greek Edition
Η νέα ταινία της Γαλλίδας σκηνοθέτριας Ζιουλιά Ντικουρνό (Julia Ducournau), με τίτλο Alpha, μπορεί να πυροδότησε αποχωρήσεις θεατών από την αίθουσα στο Φεστιβάλ των Καννών, ωστόσο αυτές δεν οφείλονταν τόσο σε αποστροφή όσο μάλλον…σε πλήξη.
Η Ντικουρνό, η οποία σόκαρε κοινό και επιτροπή με το Titane το 2021 – μια βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία που συνδύαζε το body horror με μια ιστορία κατά συρροή δολοφόνου – επιστρέφει αυτή τη φορά με κάτι εξίσου σκοτεινό, αλλά λιγότερο καθηλωτικό.
Η Alpha διαθέτει δυνατές στιγμές, αλλά υπονομεύεται από το βαρύ και δυσνόητο αφηγηματικό της ύφος. Θα λειτουργούσε ίσως καλύτερα ως διαδραστική εγκατάσταση τέχνης παρά ως δίωρη κινηματογραφική ταινία.
Νωρίς στην ταινία, ένας χαρακτήρας απαγγέλλει ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε: «Ό,τι λέμε ή φαινόμαστε είναι μόνο ένα όνειρο μέσα σε όνειρο». Αυτή η φράση λειτουργεί σαν άτυπη προειδοποίηση ότι η Ντικουρνό δεν ενδιαφέρεται καθόλου για συμβατικές αφηγήσεις ή σαφείς χαρακτήρες.
Η πρωταγωνίστρια, Άλφα (Μελισά Μπόρος – Mélissa Boros), είναι ένα 13χρονο κορίτσι που ζει μια γεμάτη μικρόβια εφηβεία και πασχίζει να κατανοήσει την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά των ενηλίκων γύρω της.
Στις πρώτες σκηνές, ένας πολύ μεγαλύτερός της άνδρας της κάνει τατουάζ. Η κάμερα εστιάζει με αγριότητα στη βελόνα που διαπερνά το δέρμα της. Η Άλφα ζει με τη μητέρα της (Γκολσιφτέ Φαραχανί – Golshifteh Farahani), μια γιατρό σε υπερφορτωμένο νοσοκομείο, ενώ ο κόσμος γύρω τους πλήττεται από μια μυστηριώδη πανδημία. Οι προσβεβλημένοι από τη νόσο «ασβεστοποιούνται» — το σώμα τους γίνεται εύθραυστο σαν πορσελάνη, και με το παραμικρό άγγιγμα θρυμματίζεται, σκορπώντας αίμα και όργανα.
Όταν η μητέρα της ανακαλύπτει τα τατουάζ της Άλφα, πανικοβάλλεται ότι μπορεί να έχει μολυνθεί και τη μεταφέρει για εξετάσεις. Η ένταση κορυφώνεται όταν καταφθάνει ο εθισμένος στοξικομανής θείος της, Αμίν (Ταχάρ Ραχίμ – Tahar Rahim), ένας φασματικός και απειλητικός τύπος που μοιάζει να ξεπηδά από ταινία τρόμου της Hammer. Η Άλφα τον απεχθάνεται, αλλά η μητέρα της είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει στη ζωή.
Η αφήγηση μεταπηδά συχνά από το παρόν στο παρελθόν, χωρίς προειδοποίηση ή επεξήγηση, δημιουργώντας αίσθηση αποπροσανατολισμού, όπως στα έργα του Ντέιβιντ Λιντς. Ένα από τα πιο ισχυρά κομμάτια της ταινίας είναι οι σκηνές στο σχολείο, όπου η Άλφα γίνεται αντικείμενο χλευασμού, ενώ συγχρόνως τρομοκρατεί τους συμμαθητές της με το αίμα που αναβλύζει από το τατουάζ της.
Σε μια σκηνή που θυμίζει την Κάρι του Στίβεν Κινγκ, η Άλφα χτυπά το κεφάλι της στην άκρη της πισίνας και όλοι τρέχουν μακριά της, πιστεύοντας ότι μπορεί να τους μολύνει. Η ταινία αγγίζει ζητήματα όπως η εφηβική μοναξιά, το τραύμα της απώλειας, η πρώτη αγάπη και η κατακερματισμένη οικογένεια — στοιχεία που θα μπορούσαν να συγκινήσουν, αν δεν χάνονταν στη θολή δομή του έργου.
Η Ντικουρνό καταφέρνει να αποδώσει την απόγνωση και τον πανικό σε ένα νοσοκομείο χωρίς προσωπικό, ενώ η κινηματογράφηση είναι σκόπιμα σκοτεινή και γεμάτη υγρασία. Η ηλιαχτίδα και το γέλιο δεν έχουν θέση στον εφιαλτικό της κόσμο.
Ωστόσο, παρά τις έξυπνες ιδέες και την αδιαμφισβήτητη οπτική μαεστρία, η Alpha γρήγορα χάνει τον ρυθμό της και μετατρέπεται σε ένα άψυχο κινηματογραφικό σώμα – σαν τα θύματα της πανδημίας που περιγράφει. Η ονειρική της δομή είναι πιθανό να αφήσει τους θεατές σε σύγχυση, προσπαθώντας να βρουν κάποιο νόημα μέσα στο σκοτάδι.
Ακολουθήστε το simpleradio.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Written by: Ομάδα Σύνταξης
Αγάπη άγγιγμα Αν άνδρας γέλιο δέρμα δομή εμπειρία ένταση εξετάσεις εφηβεία ζωή ιστορία κεφάλι Κόσμος μητέρα μοναξιά Νέα Νέα ταινία νοσοκομείο ντέιβιντ λιντς οικογένεια πανδημία παραμύθι ποίημα που σκηνές συμπεριφορά σχολείο σώμα ταινία τραύμα Φεστιβάλ
Post comments (0)